13 juni 2022. Vandaag rijden we weer naar Dover, om morgen weer over te steken naar Duinkerken. De vakantie zit er dus bijna op. De reis naar Dover verloopt voorspoedig, we hebben geen files, slechts één keer langzaam rijdend verkeer dat hooguit een kwartier heeft geduurd. Onderweg zijn we een aantal keren gestopt om te pauzeren, voor de sanitaire stop en wat te drinken en te eten. Om half drie kwamen we vervolgens aan bij St. Albans in Dover, onze plek voor de nacht.
Nadat we onze bagage hadden gestald, zijn we naar de krijtrotsen gereden, de beroemde ‘White cliffs of Dover’. Het weer is fantastisch, het is kraakhelder en het zonnetje schijnt. We kunnen de Franse kust zien liggen, het lijkt wel of deze binnen handbereik ligt. Schijn bedriegt natuurlijk. Voor de kust aan de witte kliffen ligt een wrak van een schip. Naspeuring op Internet leert dat het om de SS Falcon gaat dien in 1926 aan de grond is gelopen. Het schip vervoerde hennep en lucifer. Het vatte vlam en liep daardoor aan de grond. Het schip was van Oostende op weg naar Londen toen het vlam vatte. De bemanning kon zich geheel reden in reddingsboten en werd aan boord genomen door andere schepen. Het brandende schip bleef drijven totdat het uiteindelijk aan de grond liep. Wat nog rest is een ijzeren karkas.
Na een wandeling van een uur zijn we weer terug op onze kamer om vervolgens naar de ‘Eight Bells’ te gaan voor ons avondeten. Erica neemt een hamburger ik neem chicken tikkie massale. Onderweg naar de pub komen we langs een oorlogsmonument en de bel die herinnert aan de raid op Zeebrugge op 23 april 1918. De geallieerden trachtten door middel van het tot zinken laten brengen van een aantal schepen de onderzeeboothaven te blokkeren. Het wordt een bloedige aanval waarbij aan beide zijden honderden soldaten sneuvelen. De raid slaagt gedeeltelijk, niet alle schepen zinken op hun plek en na een week kunnen de Duitsers de haven alweer gebruiken. De bel werd destijds door de Duitsers weggenomen en gebruikt als waarschuwingssignaal voor eventuele geallieerde aanvallen. Na de Eerste Wereldoorlog heeft de koning van België deze bel aan de inwoners van Dover geschonken.
Iets verderop staan een grafsteen van de 23-jarige Luitenant James Hart, die sneuvelde bij de slag van Waterloo. Aan de muur van een school hangt een plaquette die herinnert aan Dr. Reginald Koettlitz, die leefde van 1860 tot 1916. Hij was arts die vele expedities heeft begeleid. Hij reisde onder meer van Oost-Afrika, de Amazone en Antarctica. In januari 1916 overleed hij aan dysenterie, zijn vrouw overleed nog dezelfde dag aan dezelfde aandoening. Natuurlijk maak ik nog wat foto’s van de oorlogsmonumenten. Dan is het tijd om weer naar de kamer te gaan en ons klaar te maken voor de nacht.
erwin_damhuis
Reageer
Door op Verzenden te klikken gaat u akkoord met onze Privacyverklaring (AVG)