5 juni 2022. De weersvoorspelling is niet al te best, toch gaan we weer aan de wandel. Dit keer het laatste oerbos van Wales, Pengelli Forest, op ongeveer 15 kilometer van ons vakantiehuis. We rijden aan door zeer smalle weggetjes, waar je elkaar niet of nauwelijks kunt passeren. Op één plek moeten we door een ‘ford’ rijden, een plek waar de rivier de straat kruist. Het water stroomt dus over de weg. Het landschap is in de laatste ijstijd ontstaan en sindsdien onaangetast gebleven. Wel zijn er wandelpaden aangelegd en een drietal hutten voor de wandelaars. Daardoor is hier een bijzondere natuur ontstaan. Vandaag laat die natuur zich niet helemaal zien. Het regent behoorlijk en de regen slaat ook door het bladerdek. Regenpak aan en wandelen maar. Wel zien we enkele fazanten. De bomen in het bos zijn allemaal bedenkt met een dikke laag mos die aanvoelt als een warme deken. Het is er ook erg nat, getuige de vele beekjes en stroompjes. Bomen die zijn omgevallen worden niet geruimd, tenzij het gevaar opleveren voor wandelaars. Midden in het bos is wel een houtvester bezig geweest, getuige het vele brandhout dat hier te koop wordt aangeboden. Ooit liep er door het bos een tramlijn, waarvan de resten hier en daar nog te zien zijn. We treffen zelfs een vervallen caravan en een totaal vervallen tractor aan. Die zijn hier waarschijnlijk jaren geleden neergezet en niemand kijkt er meer naar om. Na ruim 4,5 kilometer komen we weer bij onze auto aan. We vervolgen onze weg over de smalle langweggetjes, totdat we tegenligger tegenkomen. In z’n achteruit in een poging een parkeerhaven te bereiken. Omdat ik de bocht iets te scherp maak, belandt het voorwiel met een harde klap in een greppel. De tegenligger stapt uit en biedt meteen aan te helpen. Eerst het sleepoog zoeken en zodra het gevonden is, vastdraaien. Ik kan draaien wat ik wil, totdat ik ontdek dat je het linksom moet draaien. Een andere passant haalt wat blokken hout om voor het voorwiel te leggen. Ook wordt aangeboden om een trekker te halen. Maar we proberen het eerst zo. Langzaam trekt onze hulp onze auto uit de greppel en even later staat we weer op het droge. We kunnen niet anders stellen dat de mensen hier zeer vriendelijk en behulpzaam zijn. Een van de hulpen is die dag zelfs getrouwd en hij waarschuwt: er komen nog meer auto’s aan. We bedanken deze mensen en vervolgen onze weg. Inderdaad komen we weer enkele voertuigen tegemoet. Nu met beleid elkaar passeren, zonder in de greppel te geraken. Dat lukt en we kunnen weer huiswaarts. Onze auto heeft gelukkig geen schade opgelopen.
Als je door Fishguard loopt valt het op dat elk huis een andere kleur heeft. Het varieert van ‘gewoon’ wit tot felle rode of gele kleuren. Maar ook veel pastelkleuren. Het geeft een vrolijk beeld van de stad.
erwin_damhuis
Reageer
Door op Verzenden te klikken gaat u akkoord met onze Privacyverklaring (AVG)