Het magische Lake district

---

Onze reis naar het Lake District in Engeland (september en oktober 2018)
 
Als echte Engeland fans hebben we deze keer een deel van Engeland gekozen dat we nog niet hebben gezien. Onze 26ste reis voert ons naar het befaamde Lake District in Noordwest Engeland.
 
Zoals altijd reizen we per auto en per boot. Vanuit Duinkerken maken we de overtocht naar Dover om vandaar uit onze reis te starten. Deze keer staat er bijzondere evenementen op ons programma:  een concert van de BBC Big Band in Newcastle en een bezoek aan Rob en Maureen in Cheltenham, twee reisgenoten van mijn reis naar Indonesië op de Ombak Putih in april 2017.
De reis van Dover naar Newcastle is een behoorlijke trip, en daarom besluiten we in Cambridge te overnachten in het Travel Lodge Hotel. In de avonduren hebben we nog een wandeling gemaakt richting een aantal universiteiten. De volgende ochtend vervolgen we onze reis naar Newcastle.
 
Onderweg doen we het Yorkshire Air Museum aan, die collectie van meer dan 60 historische vliegtuigen herbergt, waaronder de C47 ‘Skytrain’ en de enige overgebleven Halifax Bommenwerper. Daarnaast vele replica’s van toestellen uit de Eerste Wereldoorlog en uit de periode van de Koude Oorlog. Bovendien is dit vliegveld een filmlocatie geweest van één van de afleveringen van ‘A touch of Frost’, de Engelse detective met in de hoofdrol David Jason. Ook bezoeken we Brough Castle, een prachtige vervallen burcht, welke binnen de poorten van een Romeis kamp is gebouwd. Het kamp zelf is verdwenen, de ruïne staat nog fier overeind.
 
In Newcastle aangekomen is weer erg aangenaam, dus maken we ’s avonds een wandeling langs de rivier de Tyne. De Millennium Bridge is prachtig verlicht en verandert telkens van kleur. Omdat de maan door de wolken schijnt vormt het geheel een prachtig en een beetje spookachtig beeld.
 
De volgende dag staat in het teken van het concert van de BBC Big Band, ter ere van Operatie Dynamo (de evacuatie van de Britse troepen uit Duinkerken in 1940) en de Battle of Brittain. Het concert wordt gemodereerd door niemand minder dan Kevin Whately, de Britse acteur die in de detective ‘Morse’ de rol van sergeant Lewis speelde. Na de dood van John Thaw kreeg hij een eigen serie, ‘Lewis’, met als sidekick Lawrence Fox.
Na het prachtige concert krijgen we de gelegenheid om Kevin nog even te spreken. Het is een man ban ‘what you see is what you get’. Geen kapsones en geïnteresseerd in ons. Hoewel de ontmoeting kort is (foto maken en een handtekening vragen) maakt die wel veel indruk.
 
De volgende dag reizen we af naar het Lake District, naar het plaatsje Levens, waar we een cottage hebben gehuurd. Van daaruit gaan we dit natuurgebied verkennen. Zondag besluiten we allereerst richting de Scaffell Pike te gaan, de hoogste berg van Engeland (978 meter). Het weer is wisselvallig: af en toe een bui, dan weer mist en even later schijnt de zon uitbundig. De beklimming is een zeer pittige. Het pad is rotsachtig en af en toe erg steil. We komen niet verder dan halverwege, maar dat is meer dan de moeite waard. Het uitzicht is adembenemend en de landschappen zijn indrukwekkend. We besluiten weer naar beneden te gaan en aan de voet van de berg eten we wat in de eenzame pub. Daarnaast staat een klein winkeltje dat vol licht met warme kleding en souvenirs.
 
Maandag is de dag van de wandeling. Aan de hand van een route, die ik in een wandelmagazine vond, loop ik een route langs de vele bergen en meren. De eerste drie kilometer is alleen maar klimmen en als ik vervolgens op de eerste berg aankom, wordt mij verteld dat de brug stuk is. Ik moet dus omlopen. Gelukkig heb ik een goede kaart bij me en zonder veel omwegen kom ik weer op de oorspronkelijke route terug. Ook hier zijn de landschappen adembenemend en afwisselend. Het sluitstuk vormt de route langs de twee meren: Crummock Water en Lake Buttermere. Aan de ene kant het meer en aan de andere kant de bergen, waar kleine riviertjes als zilveren guirlandes naar beneden stromen. Het laatste gedeelte is een pad door een bos en als ik tenslotte een typisch Engels bruggetje oversteek, bereik ik het eindpunt, waar Erica op mij wacht. Zij vertelt over de weg die zij heeft gereden, en de beschrijving komt overeen met de uitzichten die ik had tijdens de wandeling.
De terugreis is een overweldigende: we rijden over een smalle weg door het dal, waarbij tegemoetkomend verkeer nauwelijks kan passeren. Een echt cadeautje.
 
Dinsdag wordt de dag van de bezichtigingen. Allereerst naar de geboorteplaats van één van de grootste komieken ter wereld, Stan Laurel; Ulverston. Stan werd op 18 juni 1890 als Arthur Stanley Jefferson geboren en vertrok begin twintigste eeuw met een theatergezelschap naar Amerika. Daar ontmoette hij Oliver Hardy en samen werden zij het bekendste en beroemdste komische duo ter wereld.
Ulverston eert Stan Laurel op verschillende manieren: op de eerste plaats is in een oude bioscoop een (particulier) museum gevestigd, waar je je kunt vergapen aan vele posters, beeldjes, speldjes, foto’s en wat niet meer zij. Ook kun je hier films bekijken. Het museum werd door de grootvader van de huidige eigenaar opgezet en was ooit alleen een verzameling krantenknipsels. Tegenwoordig is het meer dan de moeite waard om het te bezoeken.
Iets verderop staat het standbeeld van ‘the boys’, zoals Laurel en Hardy ook wel liefkozend werden genoemd. Het beeld werd aangeboden door de wereldwijze fanclub ‘the sons of the desert’, genoemd naar één van de beste films van het duo. Voor een goede lunch, een pint bier of ‘fish and chips’ kun je in de Stan Laurel Inn terecht. Een typisch Engelse pub die helemaal is ingericht met Stan Laurel materiaal. We eindigen onze wandeling met het bezoek aan het geboortehuis van de dunne. Het is privé bezit en daarom niet toegankelijk. En plaquette herinnert aan die dan in 1890.
 
Ons volgende doel is Hill Top Farm, de beroemde boerderij waar Beatrix Potter het wereldberoemde verhaal van Pieter Konijn creëerde en daar tekeningen voor maakte. Potter is niet alleen bekend geworden door deze creatie, Zij was ook een groot natuurbeschermer en ze kocht in haar leven vele boerderijen en landerijen op. Deze zijn allemaal nagelaten aan de National Trust.
Als je Hill Top bezoekt, is het alsof je in het verhaal van Pieter Konijn belandt. Alle personages, voorwerpen en symbolen vind je in de tuin terug. Het huis zelf is in dezelfde staat gebleven als op de dag dat Beatrix Potter overleed. Je gaat dus zo’n 80 jaar terug in de tijd en waant je in de eerste jaren van de 20ste eeuw.
Vanaf de boerderij maken we de wandeling naar het meer waar Beatrix vele avonden doorbracht: Moss Eccles. Het ligt verborgen in heuvels en wordt omringd door rotsen, bomen en weilanden. Het is niet zo vreemd dat hier de verhalen van Pieter Konijn ontstonden: de omgeving biedt zoveel inspiratie maar is tevens af en toe mysterieus. Je moet het wel zelf beleven.
 
Woensdag staat volledig in het teken van het grootste meer van Engeland: Lake Windermere. Dit grote meer is een favoriet watersportgebied en jaarlijks bezoeken miljoenen toeristen dit gebied. We besluiten om vandaag zowel de boot als de trein te nemen. Onze cruise start met de MV Teal, een rondvaartboot met een capaciteit van 533 passagiers. Het schip werd in 1936 gebouwd en in delen naar Lake Windermere gebracht. Bij de haven van Lakeside stappen we over op de trein en rijden gestaag naar Haverwaite Station. Onderweg een tussenstop bij Newby bridge. Langs de route zien we honderden fazanten. De reis een reis, die teruggaat in de tijd. De rijtuigen zijn uit de vorige eeuw en onze gedachten gaan terug naar de tijd dat de trein nog als een gevaarlijk snelheidsmonster werd gezien. Volgens critici zouden door de snelheid koeien zure melk gaan geven.
Hijgend en puffend komen we op het eindpunt tot stilstand, waar de locomotief wordt afgekoppeld en vervolgens aan de achterkant van de wagons wordt aangekoppeld. Een groep Aziaten staat druk te filmen, waarbij één jongedame met een selfie camera opvalt. Ze is drukker met haar wapperende haar dan met de foto zelf. Het lukt haar kennelijk niet om het perfecte plaatje te maken.
Op het station staat een medewerker van de uilenopvang. Hij heeft een vijftal fantastische dieren bij zich, die nieuwsgierig om zich heen kijken. Deze dieren waren ooit particulier bezit, maar zijn om verschillende redenen afgestaan. Het meest schrijnende verhaal is wel dan de oehoe die door de eigenaar al na een half jaar werd afgestaan. De eigenaar dacht een ‘a la Harry Potter’ huisdier te hebben gekocht en daar kennelijk andere verwachtingen van. Omdat die niet uitkwamen, moest het dier vertrekken. En dan te beseffen dat deze dieren wel 60 jaar oud kunnen worden… Dat betekent dat dit dier niet meer terug kan in de vrije natuur en de rest van zijn leven in gevangenschap moet doorbrengen. Triest.
We stappen weer in de trein en rijden terug naar Lake Station. Daar stappen we op de MV Tern, welke in 1891 werd gebouwd. Bijzonder aan deze boot is dat deze in 1940 heeft deelgenomen aan operatie Dynamo, de evacuatie van 400.000 Britse militairen uit Duinkerken. Het biedt plaats aan 350 passagiers.
Op de terugweg passeren we Sizergh Castle. Hoewel het al laat is, besluiten we toch even te stoppen en rond te kijken. Het kasteel is bijzonder mooi ingericht en biedt plaats aan zeer bijzondere kunst en meubels. Gezien de tijd moeten we er letterlijk doorheen rennen, maar als we de tuinen bezoeken, maakt dat veel goed. Het is een typisch Engelse kasteeltuin, met veel bloemen, een grote appelgaard, waar de bomen vol hangen en met appels en een prachtige vijver. Waar je ook kijkt, overal zie je prachtige kleuren van de prachtige bloemen, maar ook de herfsttinten van de bomen en struiken. Een plek om in ieder geval weer terug te komen.
 
Donderdag verlaten we het Lake District met het doel om absoluut weer terug te komen. We rijden naar Cheltenham, waar Ron en Maureen wonen. Ik heb hen ontmoet op mijn reis op de Ombak Putih in april 2017. Sindsdien hebben we regelmatig contact en werd ik, samen met Erica, uitgenodigd om hen te bezoeken. Als we aankomen worden we hartelijk ontvangen door Maureen. Rob is nog aan het werk, en na een kop koffie rijden we naar één van de mooiste plekken bij Cheltenham: Leckhampton Hill. Een bijna 300 meter heuvel die uitkijkt over de stad. Vlak tegen de top staat een rotspunt in de vorm van een schoorsteen. Deze wordt daarom ook de ‘Devils Chimney’ genoemd.
Tegen zessen is Rob thuis en de reünie is compleet. We hebben een gezellige avond, halen veel herinneringen op en genieten van een goed glas whisky.
 
Vrijdag rijden we, na het ontbijt, naar Gloucester en de grote kathedraal van deze stad. In dit prachtige bouwwerk zijn opnames gemaakt voor de Harry Potter films. De kathedraal is prachtig, met vele gangen, graftombes en heel veel kerkelijke kunst. De glas in lood ramen zijn een waar lust voor het oog. Een van de graftombes behoort toe aan de ‘koning die nooit koning werd’: Robert of Normandy (1054 – 1134). Hij was de oudste zoon van Willem de Veroveraar, maar omdat hij een slechte relatie met zijn vader en broers had, zou hij nooit koning worden. Toen Willem de Veroveraar in 1087 overleed, werd Robert de Hertog van Normandië. Hij hielp bij de kruistocht naar Jeruzalem in 1099. In 1106 werd Robert door zijn jongste broer, Henry I, gevangen gezet. Hij verbleef de rest van zijn leven in de gevangenis en overleed in 1134 in Cardiff Castle. Hij werd in de abdij van Gloucester begraven.
Een andere tombe behoort toe aan Koning Edward II. Hij was niet populair en werd in 1327 vermoord. Zijn zoon Edward III liet deze tombe bouwen.
We vervolgen onze weg naar de haven en daarna lunchen we in een gezellige pub. Vervolgens rijden we naar één van de mooiste kastelen in deze regio: Goodrich Castle. Een echte middeleeuwse en onneembare burcht. Onneembaar? Nee, totdat de mortier zijn intrede deed. Deze had als bijnaam ‘roaring meg’ en wist de muren van de burcht te slechten waarna deze werd ingenomen. Wat rest zijn de huidige ruïnes.
Onze laatste bestemming is Symonds Yat, een uitzichtpunt over de rivier de Wye, welke een natuurlijke grens met Wales vormt. Wat we zien is indrukwekkend: prachtige bossen en hoge bergen van een overweldigende schoonheid. Een mooie afsluiting van een prachtige dag.
 
Zaterdag staat in het teken van afscheid nemen van Rob en Maureen. We hebben genoten van hun gastvrijheid. Het zijn aardige en lieve mensen en we komen zeker weer terug in deze regio. Natuurlijk nodigen wij ze uit in Nederland. Of wij de schoonheid van Engeland kunnen overtreffen, is niet belangrijk. Het gaat om de vriendschap en de gastvrijheid. Na een dikke knuffel vertrekken we richting Oxford.
Het is een regenachtige rit en in Oxford is het ook erg nat. Maar dat weerhoudt ons er niet van om de Morse Bar in het Randolph Hotel te bezoeken. Deze bar is genoemd naar de wereldberoemde Chief Inspector Morse uit de gelijknamige serie. Colin Dexter heeft de twee hoofdfiguren Morse en Lewis onsterfelijk gemaakt: John Thaw en Keven Whately. In de bar hangen portretten van John Thaw en zij rode Jaguar.
Na afloop nog even snel langs de VVV en vervolgens richting Dover, voor de overnachting. We eten, al bijna traditiegetrouw, in ‘The eight bells’, een heerlijke pub met een voortreffelijke kaart.
 
Zondagochtend vroeg uit bed en op weg naar de boot. We nemen afscheid van Engeland maar nemen fantastische herinneringen mee naar huis.