Van oudsher wordt ‘Tintagel Castle’ gezien als de geboorteplaats van Koning Arthur én de plek van zijn verwekking. Het kasteel ligt op een hoge klif aan zee waar niets anders hoort dan golven. In het aangrenzende dorpje is het precies tegenovergesteld, want hier zijn kosten noch moeite gespaard om de commerciële kant van Koning Arthur uit te buiten. Je biertje drink je in ‘Arthurs Pub’ en Arthur zelf is in elke mogelijke vorm verkrijgbaar.

In 1998 werd in de ruïnes van Tintagel een steen gevonden waar wetenschappers om stonden te springen van enthousiasme. Bij deze heropgraving werd een grote leisteen van 35 bij 25 centimeter gevonden , die verborgen lag onder aardewerk uit de zesde eeuw. Eén van de leesbare teksten van de inscriptie was: ‘heeft Artognov de vader van een afstammeling van Col gemaakt’. Artognov is een latijnse naam voor Arthur. Het is de eerste keer dat de naam Arthur gevonden is die verwijst naar die tijd.
 
Vooraf aan Arthurs geboorte.
Uther Pendragon, hertog van Cornwall, zag Igraine al langer zitten, maar Igriane was getrouwd met de hertog van Cornwall, Gorlois. De magiër Merlijn hielp Uther een handje en vermomde hem als Gorlois, waardoor Uther de nacht met Igraine kon doorbrengen. Merlijn zag al wat hiervan zou komen: de geboorte van een koning die de Britten voor zou gaan in de strijd tegen de Saksen. Hij zou er in slagen de opmars van de Saksen tot staan te brengen. Daarom liet hij Uther beloven dat hij een eventueel kind zou mogen opvoeden. En zo geschiedde: de magiër Merlijn werd papa Merlijn, al was Uther de biologische vader. Het kind kreeg de naam Arthur.
 
De grot van Merlijn.
Je kunt de grot van Merlijn alleen bezoeken als het eb is. Het is een natuurlijke tunnel die naar een opening aan de andere kant leidt. Het volksgeloof verkondigt dat de geest van Merlijn hier nog steeds rondwaart. Dit is te merken als de zee lijkt te klagen en de wind rare geluiden maakt. Volgens de legende pikte de magiër hier de baby Arthur uit het water en werd hij in veiligheid gebracht.
 
Kleine Arthur wordt koning.
Arthur groeide in alle rust op onder de hoede van Merlijn. Op een dag overlijdt Arthurs echte vader, Uther Pendragon, van wie niemand wist dat hij een zoon had. Er werd besloten dat degenen die een zwaard uit een bijzonder aambeeld kon trekken, de koning van Engeland zou worden. Arthur was de degene die dit kon en vanaf dat moment was hij koning van Engeland.
 
De heilige graal.
Winchester is een toeristische plek die door duizenden Arthur-fans wordt bezocht. Hier verscheen voor het eerste de heilige graal. De heilige graal zou de kom wijn zijn waarmee het bloed van Jezus werd opgevangen toen hij aan het kruis hing. Volgens anderen is het de kom waar Jezus uit dronk tijdens het laatste avondmaal.
 
De ronde tafel.
Winchester is ook bijzonder omdat Arthur hier is getrouwd met zijn geliefde Guinevere. Een enorme blikvanger is één van de ronde tafels, die aan de muur hangt van de Great Hall, in het voormalig kasteel van Willem de Veroveraar. De ridders van de ronde tafel waren mannen van eer. Ze waren er vooral om de dames te beschermen, te vechten voor de koning en gevaarlijke queesten aan te gaan. De tafel is gemaakt van eikenhout en weegt 1,25 ton. De diameter is ruim vijf meter. De poten zijn er afgehaald. Er staat een portret op van Koning Arthur, anderen beweren dat dit het portret is van Henry de achtste uit 1522. Aan de tafel is plaats voor 24 personen. Volgens de overlevering was de ronde tafel een huwelijkscadeau van Guinevere en was met opzet rond gemaakt, zodat er geen hiërarchie was: niemand zat aan het hoofd van de tafel en iedereen was dus even belangrijk.
Winchester kan wel beweren dat zij de ronde tafel hebben, waaraan Arthur zat, maar dat is onmogelijk. De tafel is pas in de dertiende eeuw gemaakt. Daarnaast zijn er talloze steden en dorpen die ook beweren de originele tafel in het bezit te hebben.
 
Lancelot: vriend en vijand.
Lancelot was een van de beste ridders van de ronde tafel. Maar er was meer. Hij en Guinevere hadden zich lange tijd verzet tegen de liefde die ze tegenover elkaar voelden. Guinevere was immers getrouwd met Arthur en Lancelot respecteerde zijn koning enorm. Aar, zoals het vaker in de liefde gaat, konden ze uiteindelijk de verleiding niet weerstaan. Tijdens één van Arthurs lange reizen vielen ze voor elkaar. Toen Arthur dit ontdekte , nam hij echter geen wraak, want dit strookte niet met zijn idealen en hij nam Guinevere weer terug en vergaf Lancelot.
 
Camelot.
Verschillende plaatsen in Cornwall claimen Camelot, het kasteel van Koning Arthur te zijn. Maar South Cadbury Castle schijnt het interessantst en het geloofwaardigst te zijn. In de 16^e eeuw schreef oudheidkundige John Leland over deze plaats als Camelot en hoe het verhaal rondging van Arthur die hier zo vaak verbleef. De naam suggereert een kasteel, maar in feite was het een heuvel die bestond uit vier grote wallen. Op een regenachtige dag heb je laarzen nodig om het te bezoeken, omdat het enige pad naar boven vol modder en koeienvlaaien ligt. Boven de op de heuvel heb je een groots uitzicht over het mooie landschap van Somerset.

Glastonbury

Glastonbury is ook een stad, omgeven door de Arthurlegendes. Het is een stadje waar nog een echte hippiesfeer hangt; veel mensen lijken zo uit de seventies te zijn weggelopen. Je vindt er volop winkeltjes waar zweverige cursussen worden aangeboden en waar je de toekomst kunt laten voorspellen. Er wordt trouwens ook beweerd dat niet alleen Koning Arthur maar ook Jezus een bezoek bracht aan dit stadje. Waarom speelt deze stad zo’n belangrijke rol in de Arthur-mythe? Het was waar Arthurs graf werd gevonden en de graal werd verborgen in de Chalice Well. En hier vermoed men ook het mysterieuze Avalon. Arthurs zwaard, Excalibur, werd in Avalon gesmeed en Arthur zelf ligt hier in een magische slaap verzonken tot de Britten hem nodig hebben.
 
Avalon.
Het Glastonbury van nu lijkt in de verste verte niet op het mysterieuze eiland Avalon waar Koning Arthur naar toe werd gebracht toen hij gewond werd. Glastonbury ligt kilometers van zee en er is geen water te bekennen. Vroeger, echter, was het land rondom Glastonbury moerassig, wat al weer wat beter verklaard dat er over een eiland werd gesproken.

 

Glastonbury Tor
Deze heuvel steekt overal bovenuit en er prijkt een mooie middeleeuwse toren (tor) bovenop, St. Michael. Van hieruit heb je een fantastisch uitzicht. Aan de voet van de toren ligt Chalice Garden waar zich een bron bevindt met zeer ijzerrijk water en een fraaie tuin. Volgens de legende heeft Jozef van Arimthea ooit de graal in deze bron verborgen. Volgens de overlevering heeft Guinevere ook in deze toren gevangen gezeten, omdat ze werd ontvoerd door Melwas. Ze was dan wel de vrouw van Arthur, maar ook haar leven ging niet bepaald over rozen. Pas na een jaar kon Arthur haar redden.
 
De laatste slag.

Volgens de overlevering werd Arthur verslagen door zijn zoon Mordred. De plek waar dit gebeurde zou worden gemarkeerd door de ‘Slaughterbridge Stone’. Deze bijzondere steen komt uit de zesde eeuw maar is in de 18^e eeuw verplaast. De steen daad altijd dienst als voetbrug totdat de beroemde dichter Richard Carew  hem in 1602 ontdekte en er de naam ‘Arthur’ in las. De steen kan echter ook een monument zijn voor een gevallen Brit, omdat hier in de zesde eeuw een slag plaatsvond tussen de Saksen en de Cornish.
 
Graf.
In de abdij van Glastonbury (de abdij zelf is nu een ruïne) staat een bordje dat aangeeft dat hier Arthurs graf ligt. In het jaar 1191 zouden de lichamen van Koning Arthur en z’n vrouw hier in de buurt zijn gevonden. De eerste melding over het gevonden graf komt van Gerald of Wales, in de 13^e eeuw. Hij beschreef in zijn boek de

opgraving. Het graf was zeer diep zodat de Saksen het niet zouden kunnen vinden. Er lag een kruis op het graf, waarop vermeld stond dat hier de beroemde koning Arthur en zijn vrouw Guinevere begraven lagen. De botten van Arthur waren groot en zijn schedel had tien wonden die allemaal, op één na, geheeld waren. Deze ene wond was waarschijnlijk de doodsoorzaak. Er wordt echter ook beweerd dat de monniken het graf bedacht zouden hebben om zo aan geld te komen voor de abdij. De vele pelgrims leveren immers veel centen op.












Fotoverantwoording.
Foto graf: "Former Gravesite King Arthur (GlastonburyAbbey)" by Tom Ordelman - Eigen werk. Licensed under CC BY-SA 3.0 via Wikimedia Commons. http://tinyurl.com/jxnm6no
Foto Glastonbury Abbey: "Glastonburyabbey". Licensed under Public Domain via Wikimedia Commons. http://tinyurl.com/gvth49b
Foto Glastonbury Tor: "Summit of glastonbury tor" by Jim Champion - Eigen werk. Licensed under CC BY-SA 3.0 via Wikimedia Commons. http://tinyurl.com/zo8969b
Foto Glastonbury Tor: "GlastonburyTor(PeterLand)Feb2005 copy" by Pierre Terre. Licensed under CC BY-SA 2.0 via Wikimedia Commons. http://tinyurl.com/gmuaej6







 

Arthur Ignatius Conan Doyle (Edinburgh, 22 mei 1859 – Crowborough (Sussex), 7 juli 1930) was een Brits arts die vooral bekend werd als schrijver van verhalen over de detective Sherlock Holmes en zijn assistent Dr. Watson. Doyle was een schrijver met een breed oeuvre en publiceerde naast zijn verhalen over Holmes ook nog historische romans, sciencefiction, toneelstukken, poëzie en non-fictie.
 
Jeugd
Arthur Conan Doyle werd geboren in Edinburgh. Zijn vader Charles Altamont Doyle kwam uit een welgestelde Iers-katholieke familie. De man was echter een alcoholist, die het gezin in ernstige moeilijkheden wist te brengen en uiteindelijk in 1876 in een inrichting eindigde. Zijn moeder, Mary Foley, was daarentegen een goed ontwikkelde vrouw met een grote invloed op Arthur. Haar capaciteiten als verhalenverteller waren groot en inspirerend voor haar zoon.
Doyle werd op 10-jarige leeftijd door zijn ouders naar een jezuïetenschool gestuurd. Toen hij de school in 1875 verliet, had hij zich volledig tegen het katholicisme en waarschijnlijk ook het christendom gekeerd en was agnost.
 
Studie
Van 1876 tot 1881 studeerde hij medicijnen aan de Universiteit van Edinburgh. Van belang in deze periode is de invloed van één van professoren, Dr. Joseph Bell, die nadruk legde op observatie en deductie. Na zijn studie startte Doyle zijn carrière als scheepsarts op een reis naar West-Afrika en begon daarna een eigen praktijk in Plymouth in Engeland in 1882.
Hij trouwde in 1885 met Louise Hawkins. Louise leed vanaf 1893 aan tuberculose en overleed uiteindelijk in 1906. Hij trouwde daarna in 1907 met Jean Leckie, op wie hij al in 1897 verliefd was geworden. Uit loyaliteit tegenover zijn eerste vrouw bleef die relatie naar verluidt tot aan haar dood op een platonisch niveau.
In 1890 specialiseerde Doyle zich in Wenen in de oogheelkunde en verhuisde in 1891 naar Londen waar hij een praktijk opzette als oogarts, hoewel hij daar weinig patiënten meer heeft behandeld.
Doyle was daarnaast een fervent sporter. Hij speelde cricket, bokste met overtuiging en stond, ongebruikelijk voor zijn tijd, in Zwitserland op ski's (een sport die hij in Noorwegen had leren kennen).
 
Sherlock Holmes
Als beginnend arts was Doyle reeds begonnen met het schrijven van verhalen. In 1887 verscheen A Study in Scarlet, waarin Sherlock Holmes voor het eerst voorkwam. De verhalen rond Holmes (Bakerstreet 221b), die verschenen in het tijdschrift The Strand Magazine, betekenden een belangrijke vernieuwing van het genre en werden in korte tijd zeer populair. De druk die dit legde op Conan Doyle, maakte dat zijn personage hem ernstig dwars ging zitten. In november 1891 schreef hij aan zijn moeder: 'Ik denk erover Holmes te doden... zodat hij eens en voor altijd verdwenen is. Hij leidt mijn gedachten af van betere dingen'. In december 1893 gebeurde dit ook, in het verhaal The Final Problem, waarin Holmes en zijn aartsvijand Professor Moriarty gezamenlijk in de Reichenbachwaterval in Zwitserland vallen en kennelijk omkomen. Zijn lezers pikten dit echter niet en Holmes keerde als kennelijke overlever van het drama bij de watervallen terug in menig verhaal (zie Bibliografie).
 
Publicist en publieke persoonlijkheid
Na de Boerenoorlog in Zuid-Afrika rond de vorige eeuwwisseling, schreef Doyle, die zich als arts vrijwillig bij het leger had aangemeld, een pamflet getiteld "De oorlog in Zuid-Afrika: oorzaken en verloop" dat in veel talen werd vertaald. Hij verdedigde hierin de in het buitenland gekritiseerde Britse praktijken in Zuid-Afrika, zoals de ontwikkeling van concentratiekampen. Conan Doyle geloofde zelf dat het hierom was dat hij geridderd werd en in 1902 totDeputy-Lieutenant van Surrey werd benoemd. Hij bleek sterke reserves te hebben tegen het verkrijgen van zijn titel en accepteerde die pas na druk van zijn moeder. In de eerste jaren van de 20e eeuw stond hij tweemaal kandidaat voor de parlementsverkiezingen maar werd niet gekozen, hoewel hij een respectabel aantal stemmen kreeg.
Conan Doyle trad na de dood van zijn eerste vrouw een aantal malen op als voorvechter voor gerechtigheid voor de veroordeelde gevangenen, George Edalji en later Oscar Slater. De zaak van Edalji, waarin Conan Doyle zich als een soort Sherlock Holmes manifesteerde, is recent beschreven in de roman Arthur & George van Julian Barnes.
Doyle probeerde in de Eerste Wereldoorlog opnieuw als vrijwilliger in het leger te worden opgenomen, maar zijn leeftijd (55 jaar) maakte hem ongeschikt voor actieve dienst. Zijn zoon, Kingsley, maakte wel deel uit van het Britse leger. Kingsley kwam in 1918 om het leven.
Wegens dit en andere sterfgevallen in zijn familie kreeg Doyle aan het einde van de Eerste Wereldoorlog een depressie en raakte hij steeds meer in de ban van het spiritisme. Hij schreef over dit onderwerp boeken (The Coming of the Fairies uit 1921) en gaf lezingen. Hij was blijkbaar volledig overtuigd van het bestaan van elfen door de foto's van de Cottingley Fairies die in die tijd werden gepubliceerd. Hij reproduceerde deze in zijn boek, samen met theorieën over de aard en het bestaan van elfen.
Er zijn geluidsopnamen van hem bewaard gebleven waaruit blijkt dat hij een relatief hoge stem met een duidelijk 'genteel Scots' accent had.
Sir Arthur Conan Doyle ligt begraven op het kerkhof van Minstead.

Bron: Wikipedia