Een bezoek aan de militaire begraafplaats Tune Cot staat garant voor kippenvel. Maar het is ook een aanklacht tegen de oorlog. Je komt hier letterlijk in aanraking met de waanzin van militaire conflicten. Duizenden grafstenen, waarvan een groot gedeelte zonder naam, staan in slagorde op het voormalige slagveld. In de honderden meters lange muur staan de namen gebeiteld van tienduizenden soldaten die geen bekend graf hebben. Zij rusten ergens in een onbekend graf in de Vlaamse bodem.
Een bezoek aan deze begraafplaats is ook getuige zijn van het verlies van een hele generatie jonge mannen.
Op 11 november 1918 eindigde de Eerste Wereldoorlog en 100 jaar later zijn wij getuige van de herdenking. Er hebben zich honderden belangstellenden tussen de grafzerken verzameld: naast Belgen, Fransen, Engelsen, Canadezen, Duitsers en Nederlanders ook familieleden uit verre landen. Tyne Cot is geen plaats waar één keer per jaar een herdenking plaatsvindt. Nee, het is iedere dag een komen en gaan van bezoekers vanuit de hele wereld. Het is een plek waar wordt herdacht, een plek voor bezinning, een plek waar emoties de vrije loop mogen hebben.
Het was Harry Patch (1898 – 2009) die zich sterk gemaakt heeft om de gevallenen aan beide zijden te herdenken. En dat gebeurt op deze dag ook met veel eerbied en waardigheid. Kijk hier voor een videoverslag.
A visit to the military cemetery Tyne Cot guarantees goose bumps. But it is also an indictment against the war. Here you literally come into contact with the madness of military conflicts. Thousands of gravestones, many of which are unnamed, are in battle order on the former battlefield. In the hundreds of meters long wall are the names chiseled of tens of thousands of soldiers who have no known grave. They rest somewhere in an unknown grave in the Flemish soil.
A visit to this cemetery is also witness to the loss of a whole generation of young men.
On 11 November 1918 the First World War ended and 100 years later we witnessed the commemoration. Hundreds of interested men, women and children have gathered among the gravestones: besides Belgians, French, English, Canadians, Germans and Dutch also relatives from distant countries. Tyne Cot is not a place where a commemoration takes place once a year. No, it is a coming and going of visitors from all over the world every day. It is a place where is commemorated, a place for reflection, a place where emotions may have free rein.
It was Harry Patch (1898 - 2009) who made a strong effort to commemorate the fallen on both sides. And that happens on this day with a lot of respect and dignity. Watch a video here.
Een bezoek aan deze begraafplaats is ook getuige zijn van het verlies van een hele generatie jonge mannen.
Op 11 november 1918 eindigde de Eerste Wereldoorlog en 100 jaar later zijn wij getuige van de herdenking. Er hebben zich honderden belangstellenden tussen de grafzerken verzameld: naast Belgen, Fransen, Engelsen, Canadezen, Duitsers en Nederlanders ook familieleden uit verre landen. Tyne Cot is geen plaats waar één keer per jaar een herdenking plaatsvindt. Nee, het is iedere dag een komen en gaan van bezoekers vanuit de hele wereld. Het is een plek waar wordt herdacht, een plek voor bezinning, een plek waar emoties de vrije loop mogen hebben.
Het was Harry Patch (1898 – 2009) die zich sterk gemaakt heeft om de gevallenen aan beide zijden te herdenken. En dat gebeurt op deze dag ook met veel eerbied en waardigheid. Kijk hier voor een videoverslag.
A visit to the military cemetery Tyne Cot guarantees goose bumps. But it is also an indictment against the war. Here you literally come into contact with the madness of military conflicts. Thousands of gravestones, many of which are unnamed, are in battle order on the former battlefield. In the hundreds of meters long wall are the names chiseled of tens of thousands of soldiers who have no known grave. They rest somewhere in an unknown grave in the Flemish soil.
A visit to this cemetery is also witness to the loss of a whole generation of young men.
On 11 November 1918 the First World War ended and 100 years later we witnessed the commemoration. Hundreds of interested men, women and children have gathered among the gravestones: besides Belgians, French, English, Canadians, Germans and Dutch also relatives from distant countries. Tyne Cot is not a place where a commemoration takes place once a year. No, it is a coming and going of visitors from all over the world every day. It is a place where is commemorated, a place for reflection, a place where emotions may have free rein.
It was Harry Patch (1898 - 2009) who made a strong effort to commemorate the fallen on both sides. And that happens on this day with a lot of respect and dignity. Watch a video here.
