Het voormalige Romeinse slagveld bij Kalkriese.
For English, scroll to the bottom.
In 9 na Christus hadden de Romeinen het plan opgevat om Germanië (het huidige Duitsland) te veroveren. Opperbevelhebber Varus werd opgedragen dit plan uit te voeren en met drie legioenen (ongeveer 20.000 manschappen) trok hij ten strijde tegen de Germanen.
In die tijd werden vele stammen gedwongen ingelijfd bij de Romeinen. Als legionairs werden ze naar de slagvelden in heel Europa gestuurd. Eén van deze legionairs van Arminius, een Cherusk, werd al snel een vertrouweling van Varus. Maar Arminius speelde een gevaarlijk dubbelspel. Hij wilde Germanië bevrijden van het Romeinse juk. In het geheim wist hij vele stammen te verenigen en er ontstond al snel een machtig leger.
Arminius wist ook dat de Romeinen erg gedisciplineerd waren en een vijand vormden waarmee niet te spotten viel. Dus verzon hij een list. In het Romeinse rijk ontstond een kleine opstand en Varus werd opgedragen deze neer te slaan. Arminius wist Varus ervan te overtuigen niet een Romeinse weg te nemen, maar een afkorting. Deze voerde langs een hoge heuvel bij Kalkriese. Het pad was slechts 100 meter breed en aan de ene kant bevond zich de heuvel en aan de andere kant een groot moeras.
Arminius verstopte zich met zijn manschappen op de flanken van de Kalkriese. Toen de eerste Romeinen passeerden werd het sein om aan te vallen gegeven. Duizenden Germanen stortten zich op de totaal verraste Romeinen. In drie dagen werd het hele Romeinse leger in de pan gehakt. Varus pleegde zelfmoord. Slechts enkelen konden ontkomen. Krijgsgevangen Romeinen werden eerst gefolterd voordat ze ter dood werden gebracht. Arminius had een totale overwinning behaald.
Arminius werd een grote held maar ook helden hebben vijanden. Enkele jaren later werd Arminius vergiftigd. In de eeuwen daarna werd de slag vergeten. Rond 1470 begonnen enkelen zich te interesseren voor deze slag. Vlak voor de Tweede Wereldoorlog werden opgravingen gedaan bij het voormalige slagveld. Door de Tweede Wereldoorlog kwamen deze stil te liggen en werden ze weer vergeten. In de negentiger jaren begon een Engelse majoor zich te interesseren voor de slag. Hij startte opnieuw opgravingen en deed spectaculaire vondsten. Deze zijn nu te bewonderen in het museum van Kalkriese. Ook kan men het voormalige slagveld bezoeken.
Arminius werd niet vergeten. In de 19e eeuw waar de Duitsers op zoek naar een nationale held, een cultfiguur die symbool stond voor de Germaanse (Duitse) onverzettelijkheid. Na de Frans-Duitse oorlog van 1870-1871 werd deze gevonden in Arminius. Echter, de naam was niet Germaans genoeg en hij werd omgedoopt tot Hermann. In Detmold werd een tientallen hoog bronzen standbeeld gebouwd dat nu bekend staat als het ‘Hermansdenkmal’, symbool voor het Duitse nationalisme van eind 19e en begin 20ste eeuw.
The former Roman battlefield at Kalkriese.
In 9 AD, the Romans conceived the plan to conquer Germania (present-day Germany). Commander-in-chief Varus was instructed to implement this plan and with three legions (about 20,000 men) he fought against the Germans.
At the time, many tribes were forced to join the Romans. As legionaries, they were sent to battlefields throughout Europe. One of these legionaries from Arminius, a Cherusk, soon became a confidant of Varus. But Arminius played a dangerous double play. He wanted to free Germania from the Roman yoke. He managed to unite many tribes in secret and a powerful army soon emerged.
Arminius also knew that the Romans were very disciplined and formed an enemy that could not be ridiculed. So he made up a plan. A small uprising arose in the Roman Empire and Varus was ordered to crush it. Arminius managed to convince Varus not to take a Roman road, but an abbreviation. This led along a high hill near Kalkriese. The path was only 100 meters wide and on one side was the hill and on the other a large swamp.
Arminius hid with his men on the flanks of the Kalkriese. When the first Romans passed, the signal was given to attack. Thousands of Germans threw attacked the totally surprised Romans. The entire Roman army was chopped in three days. Varus committed suicide. Only a few could escape. Prisoners of war Romans were first tortured before they were put to death. Arminius had won a total victory.
Arminius became a big hero but heroes also have enemies. A few years later, Arminius was poisoned. In the following centuries the battle was forgotten. Around 1470 a few started to be interested in this battle. Just before the Second World War, excavations were made at the former battlefield. Because of the Second World War they came to a halt and were forgotten again. In the nineties, an English major began to take an interest in the battle. He started excavations again and made spectacular finds. These can now be seen in the museum of Kalkriese. You can also visit the former battlefield.
Arminius was not forgotten. In the 19th century, the Germans were looking for a national hero, a cult figure who symbolized Germanic (German) intransigence. After the Franco-German war of 1870-1871 it was found in Arminius. However, the name was not Germanic enough and he was renamed Hermann. In Detmold a high bronze statue was built that is now known as the "Hermansdenkmal", symbol of German nationalism of the late 19th and early 20th centuries.
For English, scroll to the bottom.
In 9 na Christus hadden de Romeinen het plan opgevat om Germanië (het huidige Duitsland) te veroveren. Opperbevelhebber Varus werd opgedragen dit plan uit te voeren en met drie legioenen (ongeveer 20.000 manschappen) trok hij ten strijde tegen de Germanen.
In die tijd werden vele stammen gedwongen ingelijfd bij de Romeinen. Als legionairs werden ze naar de slagvelden in heel Europa gestuurd. Eén van deze legionairs van Arminius, een Cherusk, werd al snel een vertrouweling van Varus. Maar Arminius speelde een gevaarlijk dubbelspel. Hij wilde Germanië bevrijden van het Romeinse juk. In het geheim wist hij vele stammen te verenigen en er ontstond al snel een machtig leger.
Arminius wist ook dat de Romeinen erg gedisciplineerd waren en een vijand vormden waarmee niet te spotten viel. Dus verzon hij een list. In het Romeinse rijk ontstond een kleine opstand en Varus werd opgedragen deze neer te slaan. Arminius wist Varus ervan te overtuigen niet een Romeinse weg te nemen, maar een afkorting. Deze voerde langs een hoge heuvel bij Kalkriese. Het pad was slechts 100 meter breed en aan de ene kant bevond zich de heuvel en aan de andere kant een groot moeras.
Arminius verstopte zich met zijn manschappen op de flanken van de Kalkriese. Toen de eerste Romeinen passeerden werd het sein om aan te vallen gegeven. Duizenden Germanen stortten zich op de totaal verraste Romeinen. In drie dagen werd het hele Romeinse leger in de pan gehakt. Varus pleegde zelfmoord. Slechts enkelen konden ontkomen. Krijgsgevangen Romeinen werden eerst gefolterd voordat ze ter dood werden gebracht. Arminius had een totale overwinning behaald.
Arminius werd een grote held maar ook helden hebben vijanden. Enkele jaren later werd Arminius vergiftigd. In de eeuwen daarna werd de slag vergeten. Rond 1470 begonnen enkelen zich te interesseren voor deze slag. Vlak voor de Tweede Wereldoorlog werden opgravingen gedaan bij het voormalige slagveld. Door de Tweede Wereldoorlog kwamen deze stil te liggen en werden ze weer vergeten. In de negentiger jaren begon een Engelse majoor zich te interesseren voor de slag. Hij startte opnieuw opgravingen en deed spectaculaire vondsten. Deze zijn nu te bewonderen in het museum van Kalkriese. Ook kan men het voormalige slagveld bezoeken.
Arminius werd niet vergeten. In de 19e eeuw waar de Duitsers op zoek naar een nationale held, een cultfiguur die symbool stond voor de Germaanse (Duitse) onverzettelijkheid. Na de Frans-Duitse oorlog van 1870-1871 werd deze gevonden in Arminius. Echter, de naam was niet Germaans genoeg en hij werd omgedoopt tot Hermann. In Detmold werd een tientallen hoog bronzen standbeeld gebouwd dat nu bekend staat als het ‘Hermansdenkmal’, symbool voor het Duitse nationalisme van eind 19e en begin 20ste eeuw.
The former Roman battlefield at Kalkriese.
In 9 AD, the Romans conceived the plan to conquer Germania (present-day Germany). Commander-in-chief Varus was instructed to implement this plan and with three legions (about 20,000 men) he fought against the Germans.
At the time, many tribes were forced to join the Romans. As legionaries, they were sent to battlefields throughout Europe. One of these legionaries from Arminius, a Cherusk, soon became a confidant of Varus. But Arminius played a dangerous double play. He wanted to free Germania from the Roman yoke. He managed to unite many tribes in secret and a powerful army soon emerged.
Arminius also knew that the Romans were very disciplined and formed an enemy that could not be ridiculed. So he made up a plan. A small uprising arose in the Roman Empire and Varus was ordered to crush it. Arminius managed to convince Varus not to take a Roman road, but an abbreviation. This led along a high hill near Kalkriese. The path was only 100 meters wide and on one side was the hill and on the other a large swamp.
Arminius hid with his men on the flanks of the Kalkriese. When the first Romans passed, the signal was given to attack. Thousands of Germans threw attacked the totally surprised Romans. The entire Roman army was chopped in three days. Varus committed suicide. Only a few could escape. Prisoners of war Romans were first tortured before they were put to death. Arminius had won a total victory.
Arminius became a big hero but heroes also have enemies. A few years later, Arminius was poisoned. In the following centuries the battle was forgotten. Around 1470 a few started to be interested in this battle. Just before the Second World War, excavations were made at the former battlefield. Because of the Second World War they came to a halt and were forgotten again. In the nineties, an English major began to take an interest in the battle. He started excavations again and made spectacular finds. These can now be seen in the museum of Kalkriese. You can also visit the former battlefield.
Arminius was not forgotten. In the 19th century, the Germans were looking for a national hero, a cult figure who symbolized Germanic (German) intransigence. After the Franco-German war of 1870-1871 it was found in Arminius. However, the name was not Germanic enough and he was renamed Hermann. In Detmold a high bronze statue was built that is now known as the "Hermansdenkmal", symbol of German nationalism of the late 19th and early 20th centuries.
